شهید بابایی
بخشهایی از سخنان مقام معظم رهبری در مورخه 7/11/1380 در دیدار با خانواده شهید بابایی
… شهید بابایی اوایل انقلاب در نیروی هوایی ستوان یک بود. در فاصله سه سال، درجه سرهنگی گرفت و فرماندهی آن پایگاه در اصفهان شد؛ یعنی از ستوان یکی به سرهنگ تمامی ارتقا یافت. آن زمان هم سرهنگی درجه بالایی بود؛ یعنی بالاتر از سرهنگ، نداشتیم… فقط دو درجه سرتیپی در ارتش بود: فلّاحی، که پیش از انقلاب به درجهی سرتیپی رسیده بود و ظهیرنژاد که به دلیلی، در اوایل جنگ به او درجهی سرتیپی اعطا شد. سایر افسران، سرهنگ بودند؛ اما شهید بابایی با نصب درجه
سرهنگی به پایگاه اصفهان رفت. میدانید که پایگاه اصفهان هم از پایگاههای بسیار بزرگ و مفصّل است. سال شصت بود. آن پایگاه واقعاً مرکزی بود که در زمان بنی صدر، امام را هم قبول نداشتند و قبلش هم، آنجا مرکز جنجالی و پرمسأله ای محسوب می شد. اولِ انقلاب، همین آقای محمّدیِ دفتر خودمان – آقای “محمّدی گلپایگانی” – به عنوان نماینده ی مسئول عقیدتی – سیاسی، در آنجا فعّالیت می کردند. ایشان مرتب مسائل آنجا را گزارش می کردند. عدّه ای ضدّ انقلاب و عدّه ای هم نفوذی های گروههای به ظاهر انقلابی، در پایگاه نفوذ کرده بودند و واقعاً به کلّی یأس آور بود. فرماندهی آنجا، زمانی که در وزارت دفاع بودم، می گفت: “اصلاً نمی توانم پایگاه را اداره کنم! ” همینطور، همه چیز را رها کرده بود. در چنین شرایطی، شهید بابایی به این پایگاه رفت – اینکه “یک لاقبا” می گویند، واقعاً با یک لا قبا به آنجا رفت – و همه چیز را راه انداخت. او حقیقتاً پایگاه را متحوّل کرد….… یک بار من به آن پایگاه رفتم و ایشان، سمیلاتورهای آموزشی را به من نشان داد. شهید بابایی، خودش هم خلبان بود؛ خلبان “اف ۱۴″. یعنی رتبه ی خلبانیش رتبه ی بالایی بود. ایشانْ خیلی به من محبّت داشت. من هم واقعاً از ته دل، قدر شهید بابایی را خیلی می دانستم….
… یک بار که به اصفهان رفتم – من، دو – سه بار به پایگاه اصفهان رفته ام – نزد من آمد و گفت: “اگر شما اجازه بدهید، ما بچه های سپاه را اینجا بیاوریم و به آنان آموزش خلبانی بدهیم”… با بچه های سپاه، خیلی خودمانی و رفیق بود. میگفت: “فقط برای انقلاب و رضای خدا، بچه های سپاه را آموزش دهیم. ” گفتم: “حالا دست نگه دارید. الان این کار مصلحت نیست؛ تا ببینیم بعداً چه میشود. ” در غیر این صورت، وضعیّت نیروی هوایی، حسابی به هم می خورد. به هرحال، ایشان آرام آرام همان پایگاهی را که آن همه مسأله داشت، به کلّی متحوّل کرد….